Bordoże Forum

naskret

Rodzice maja bullmastifke.
babcia ma 11 lat.
byla po wycieciu macicy (jakies 5-6 lat temu) - ropomacicze.
najp[rawdopodobniej wet zostawil jej jajnik (czy jego kawalek)
w poniedzialek zaczela sie strasznie zle czuc poszlismy do weta dostala antybiotyki i troche lepiej z nia bylo.
w weekend znowu fatalnie.
pojechalismy do wtea ktory ma USG.
i diagnoza jest nastepujaca:
- 3 guzy nowotworowe na sledzionie;
- sledziona zamiast byc wielkosci dloni jest jak łydka
- cysta na jajniku
- bialaczka

i teraz decyzja czy babcie meczyc to znaczy wycinac sledzione (organ odpowiedzialny za krew - aha wyniki morfologiczne ma fatalne) i potem leczyc ja sterydami na bialaczke czy skrocic jej cierpienie??

strasznie ciezko sie pisze takie slowa, mam szklane oczy ale trzeba chyba mierzyc sily na zamiary.

kwestia finansowa jest niewazna.
najwazniejsze jest milosc do suczki i wlasnie ten wybor leczyc (z nikla szansa i wielkim cierpieniem) czy skrocic cierpienie.

z gory dziekuje za wasze opinie

aga

Bardzo mi przykro z powodu tego, co przeżywasz. Wiem dokładnie jak wielki jest to ból. Sama przeżywałam to 3 lata temu (tez w grudniu). Mialam wtedy 11-letniego ON-a. Kilka lat wczesniej mial wyciety z łapki guz. Wieczorem jeszcze byl rześki, rano jak wychodzilam do pracy juz sie nie podniosl. Diagnoza - 3 guzy bezposrednio przy tchawicy. Dusil sie.
Mialam ten sam dylemat, co Ty. Chociaz nie tak do konca - moglam mu przedluzyc zycie o 1-2 tyg (w cierpieniach) lub uspic go tego samego dnia, w ktorym sie dowiedzialam co sie dzieje.
To byl najgorszy dzien w moim zyciu. Rodzina zostawila mnie sama z ta decyzja, mama tylko plakala, tato nie wracal z pracy do domu... Na dodatek Bero (moze glupie ale obiecalam mu wtedy, ze nastepny psiak tez bedzie sie tak nazywal) kiedy poczul, ze chce go uspic wstal i probowal za mna chodzic. Koszmar. Nawet teraz rycze.
Podjelam jednak decyzje, ze wole aby zasnal przy mnie teraz, niz by się udusil jak mnie nie bylo...
Wszystko dzialo się w Mikołajki a nadchodzące święta Bożego Narodzenia były najsmutniejszymi, jakie spedzilam.

Napisalam to wszystko bo tylko w ten sposób mogę odpowiedzieć na Twój post. Nie mogę Ci doradzić, co powinienes zrobić. Przykro mi ale to musi być tylko Twoja decyzja... Wiem jednak, ze cokolwiek postanowisz bedziesz sie jeszcze dlugo zastanawial nad tym, czy bylo to sluszne. Ale wiem też, że ta decyzja będzie wynikała z miłości do Twojej suni.
Powodzenia i trzymaj się!!!!

Jagoda

Witaj Naskret,
chyba nikt nie odważy się podjąc decyzji za Ciebie w tej strasznej chwili.
Półtora roku temu ja również stałam przed tym strasznym dylematem.
Diagnoza była dla mnie szokiem, nie chciałam byc Bogiem, nie chciałam decydowac o tym czy mój Przyjaciel ma być ze mną czy mam zgasić płomyk jego życia.
Wybrałam chemię, eksperymentalną próbę ratowania psa za wszelką cenę. Ale czy to nie był egoizm z mojej strony?
Nie potrafię siebie ocenić obiektywnie ani teraz ani nie potrafiłam wtedy Confused

Jedyna rada, jaką mogę Ci dać . Jeśli masz zaufanego weta, takiego naprawdę od serca, poproś go o trzeźwą analizę sytuacji.
Będziemy tu czekać na Ciebie bez względu na decyzję jaką podejmiesz.

Vigen

Witaj,

Strasznie mi przykro Sad

. Wydaje mi się że tylko, jak napisała Jagoda dobra, przemyślana i spokojna analiza zaistaniałej sytuacji, z wszytskimi medycznymi za i przeciw pozwoli podjąć Ci najodpowiedniejszą decyzję. Nie miałem wprawdzie takiej sytuacji z psem (były mniejsze zwierzaki) ale takie podejście pozwalało mi wierzyć że postąpiłem słusznie.

LejDusia

Kiedys znalazlam w sieci tekst o eutanazji psa, chyba byl to rottweiler. Jego wlasciciel uslyszal od lekarza weterynarii, ze jego pies ma raka, bez zadnych szans na opanowanie, czy zaleczenie, smierc to kwestia czasu. W tym momencie wlasciciel wzial dwu tygodniowy urlop, aby pojechac z psem na ostatnie wakacje. Pojechali na tydzien w gory chodzac po wszystkich szczytach, bawiac sie i cieszac soba. Potem w drugie ukochane miejsce tego psa, czyli nad morze, gdzie plywal i aportowal. Calusienki dzien byl podporzadkowany temu wielkiemu rottweilerowi, najwiekszemu przyjacielowi. Wtedy nic juz nie istnialo, byli tylko oni - pan i pies. Po powrocie zaczely sie okropne objawy, zwierzak juz nie cieszyl sie z zycia. Wtedy nadszedl moment tej strasznej i najtrudniejszej decyzji. Psa juz nie ma, ale zostaly najwspanialsze wspomnienia wlasnie o tych dwoch cudownych tygodniach...

arwe

Ciężko odpowiadać na takie posty Sad

...................
Nie będę nic radził tylko napiszę jak było z moim pierwszym psem.
Aga bokserka miał 16 lat! jak odeszła, przez ostatnie cztery lata życia miała guza tarczycy, był on początkowo niezłośliwy (nie dawał przerzutów). Susia była w całkiem niezłej kondycji, dlatego też nie zdecydowałem się na zabieg usunięcia guza (ze względu na lokalizację i wiek psa ryzyko, że nie przeżyje zabiegu było duże). Po latach okazało się, że to była właściwa decyzja, dzięki, której Aga była z nami dłużej co najmniej o 3 lata. A jak wtedy smakowało nam życie......Pewne rzeczy zaczynamy doceniać dopiero wtedy gdy możemy je stracić.
Potem przyszło nieuniknione przerzut do kąta żuchwy i węzłów chłonnych. Gdy zaczęła cierpieć i całkiem osłabła uśpiliśmy Ją bo tak trzeba było zrobić.
Tak to było z naszą sunią, jak będzie z waszą nie wiadomo bo inna jest choroba, inna rasa natomiast zawsze bardzo ważna jest opinia dobrego weterynarza. Czasem warto skonsultować się z różnymi jeśli 2,3 potwierdzi diagnozę i rokowanie można przyjąć, że się nie mylą.

Jedno jest tylko pewne, na koniec zostaniesz sam z tą najbardziej samotną z samotnych decyzji, a cokolwiek postanowisz będzie to najlepsza decyzja z możliwych, najlepsza dla twojego Psa i dla Ciebie.

Galja25

naskret: Jesteśmy z Tobą Crying or Very sad

Czasem uczciwsze jest uśpienie psa, jak... Crying or Very sad

Wspólczuje, i życze duzo sił dla Was i suńki.

Aśka

Ta decyzja jest trudna do podjecia . Trzeba rozważyć wszystkie za i przeciw. Powiem szczerze że nigdy nie chciałabym stanać przed taka decyzja Sad

jesteśmy z Wami

Waldek

naskret
Już to raz przeżywałem, szczerze Ci współczuję.

Guśka

naskret

niestety PYZY ju nie ma.

dziekuje za wszytskie posty.

LejDusia

Boshe, tak mi przykro ;(. Takie momenty sa najgorsze, wyobrazam sobie jak musisz sie czuc... Jednak teraz to najwazniejsze, ze Pyza sie juz nie meczy i swobodnie (tak jak kiedys) sobie bryka...

[*] [*] [*]

Śpieszmy sie kochac, bo tak szybko odchodzą...

naskret

[link widoczny dla zalogowanych]

GoKa

Bardzo mi przykro. Crying or Very sad

Aśka