Bordoże Forum

agniecha

przykro nam strasznie i myślę, że żadne słowa nie są wyrazić smutku....i myślę też Mordzik, że jesteś wspaniałym facetem...
ściskamy mocno

meg

Bardzo mi przykro... Trzymaj się choć to takie ciężkie.

mordzik

Rodan, Zakalec, Bandziorno, Tatulek, Dziadzia, Mordzik, Drakulec...

Może gdybym wiedział że tak krótko będziemy razem, pozwoliłbym mu swobodnie łobuzować, pogonić jakiegoś kota, może nie robiłbym awantur o wyżeranie resztek z trawników, nie wyciągał z gardła najlepszych śmierdzących przysmaków.

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

Nie był to pieszczoch kanapowy ale odczuwał czasem potrzebę bliskości, wtedy przylatywał i wciskał się mordą na kolana, oczywiście z całej siły. Albo na spacerze zastawiał mnie cielskiem, grzbietem wtulał się w uda i wystawiał do miętolenia długą jak u łabędzia szyję, zniewalając przy tym swoim łobuzerskim uśmiechem.

Strasznie lubił podkraść się do jedzących gołębi, metr od nich płoszył je i patrzył na mnie roześmiany, a potem wyżerał chleb który powypadał im z dziobów.

Ludzie o nim mówili że pomieszany nie wiadomo z czym, że to prawie nie bordog. Po cichu się cieszyłem że to dobrze, że dzięki temu nie będzie tak chorował. I rzeczywiście, był wolny od wszelkich bordożych przypadłości, żadnych alergii, dysplazji, serce miał jak dzwon.

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

W jego charakterze nie było miejsca na wahanie, wątpliwości. Kiedy ktoś mu się nie spodobał, Rodan z całej siły wyrywał do przodu, szczekał całym sobą, z największym poświęceniem. Nie zerkał do tyłu w oczekiwaniu na łapówkę, nie kalkulował co mu się bardziej opłaci, liczył się tylko nieprzyjaciel. Trzeba było go widzieć kiedy ćwiczyliśmy komendy, z jakim zaangażowaniem wykonywał siad, leżeć – aż ziemia drżała!

Raz jeden koleś podszedł za blisko, zignorował Rodanowe i moje krzyki, no i musiał z chodnika dać susa prosto w krzaki. Kiedy podnosił się i otrzepywał ubranie, rzucił „o kur..., fila brasileiro, wspaniały pies, też kiedyś takiego kupię”, ja na to „to nie fila, to Rodan, rzadka rasa - jest tylko jeden taki pies na świecie”

Ciężko było przełknąć wyrok, bardzo trudno pogodzić się z takim samym scenariuszem jaki przeszedłem rok wcześniej z Chudym. Jeden lekarz powiedział że chemią możemy psa przetrzymać najwyżej parę miesięcy, że nie warto. Chwilę trwało zanim zajarzyłem że przecież Rodan jest u mnie właśnie parę miesięcy, że kilka - to może być nawet drugie tyle!

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

Wiele osób mówiło mi i mówi: nie bierz więcej dużego psa, daj sobie spokój z tą rasą, tak jakby uważali że stratę przyjaciela można zmierzyć według jego gabarytów. Przez ten miesiąc spędzony w lecznicy dzień w dzień na kroplówkach, naoglądałem się wielu tragedii i łez szczęścia. I tego jestem na 100% pewien, nie ma żadnego znaczenia czy to kot, królik czy bordog, tak samo cierpienie zwierzaka boli jego właściciela, i każdego skrawka nadziei się chwyta jeśli jeszcze można pomóc.

Żaden pies nie przemeblował mi życia tak jak Rodan. Faktycznie był wyzwaniem, tym bardziej dumny jestem że akurat mnie wybrał i obdarzył swoim zaufaniem.
Dziękuję wszystkim zaangażowanym w wyciągnięcie Rodana ze schronu, w opiekę, zabiegi, transport, adopcję, wszystkim którzy wspierali nas w czasie choroby Rodana. Kochani Bordomaniacy, dzięki Wam spotkałem wyjątkowego psa.

misza

Piotr, to nie wymaga żadnej odpowiedzi - to, co napisałeś. Pięknie piszesz, prawdziwie.
Chociaż z Rodim nie poznaliśmy się osobiście...kochałam tego łobuza. Dla mnie w jego spojrzeniu i zachowaniach było wiele z Freda. Życzyłam Wam szczęścia, większego, dużo większego niż mnie i Fredziowi było dane. I do końca trzymałam kciuki.
Bardzo mi przykro i żal, że tak się nie stało.
przesyłam uściski
m.

Ramzesowa

Z wielkim wzruszeniem przeczytaliśmy Twój wpis. Ramzes to młodsza kopia Rodanka. Całym sercem byliśmy z Wami i nie ma dnia, żebyśmy nie wspomnieli Rodana.
Piotrek, jesteś wspaniałym człowiekiem. Jesteśmy pewni, że jeszcze pomożesz niejednemu psiakowi Smile

Trzymaj się! Pozdrawiamy, a Ramzes przesyła pozdrowienia machając swoim wielkim ogonem Smile

blue.berry

Piotrze, bardzo Ci dziękuję za to cudowne wspomnienie o Rodanie.
jak już wcześniej napisałam - Rodan pozostanie na zawsze w wielu sercach...

Inez de Villaro

zawsze za krótko sa z nami.... Sad

a Ty, mordzik, jak dajesz teraz sobie radę???

anulka

I znowu rycze,pięknie napisane.Strasznie niesprawiedliwy jest los,tyle Ci dał i tak szybko zabrał.Może ktoś się na mnie pogniewa,ale mysle ze najlepszym lekiem jest kolejny zwierz,tylko czy znajdziesz godnego następce?Wiem że nic nie zastąpi Rodana,ale to pomaga.Pozdrawiam goraco

edka

mordzik

Dzielny Rodanku, rok minął odkąd dołączyłeś do wiecznego stada. Szmat czasu minął a ja ciągle nie mogę się z tym pogodzić. Powtarzam sobie że nie mam na to wpływu i dbam o Twojego następcę najlepiej jak potrafię. Nieraz jak wracamy ze spaceru, Belmondziak zastawia mnie na schodach wymszając głaski zupełnie tak jak Ty, a robi to zawsze trzy razy, dostaje wtedy należność: za Chudego, za Rodana no i swój przydział. Ci co Cię zdążyli poznać, z daleka schodzą nam z drogi, oni też pamiętają że prawdziwy był z Ciebie pistolet...

mordzik

Rocznicowy ogarek dla nieustraszonego [i][i][i]

sesa

(*) siedzę w pracy przeczytałam i łzy mi kapią na klawiaturę ...

Mieliście szczęście że trafiliście na siebie...

Ramzesowa

Rodan zawsze będzie w naszych sercach!!!

mordzik

Nie było wśród rudzielców większego zawadiaki...