Bordoże Forum

LejDusia · Wysłany: Nie 22:22, 19 Mar 2006 Temat postu: Cao de Castro Laboleiro

Cao de Castro Laboreiro - historia i opis rasy

Serwis Molosy.pl, rok 2002

Psy tej rasy wywodzą się z miejscowości górskiej leżącej w północnej części portugalii o nazwie Castro Laboreiro co w wolnym tłumaczeniu oznacza miasto robotników. Tam właśnie powstała rasa cao de castro laboreiro, prawdopodobnie wywodząca się od dawnych psów pasterskich Półwyspu Iberyjskiego. Do dziś przedstawiciele tej rasy używani są jako psy pasterskie, stróżujące i obrończe.

Cao de castro laboreiro jest wiernym, wyjątkowo oddanym i posłusznym psem, który wytrwale pilnuje i broni powierzonego mu terenu. Jego bystrość i spostrzegawczość sprawia, że szybko się uczy i bez problemu opanowuje komendy. Potrafi jednak przybierać postawy jednoznacznie wrogie w stosunku do ludzi i innych zwierząt, jednak nie powinien sam wszczynać awantur.

Cao de castro laboreiro opisywany jest wprawdzie jako pies inteligentny, lecz zarazem uparty. Jest nieufny w stosunku do wszystkiego, co jest mu obce, czasami nawet bywa nieobliczalny w swych reakcjach. Jest urodzonym psem stróżującym i obrończym w położonych na odludziu zagrodach, nie nadaje się jednak na psa rodzinnego, czy psa do towarzystwa na obszarach gęsto zaludnionych. Szczególnie podkreślany jest jego głęboki, groźnie brzmiący głos, zaczynający się barytonem i szybko osiągający najgłośniejszy stopień dźwięku.

H. Raber, Encyklopedia psów rasowych, Tom I,
Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 1999,
[link widoczny dla zalogowanych]

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

LejDusia · Wysłany: Nie 22:28, 19 Mar 2006 Temat postu:

Cao de Castro Laboreiro - wzorzec FCI nr 170

KRAJ POCHODZENIA - Portugalia. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA 12.06.1967
PRZEZNACZENIE: Pies stróżujący i obrończy.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne. Sekcja 2. l Molosy, typ górski. Nie podlegają próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE: Castro Laboreiro jest wilkopodobnym psem typu mastif o raczej prostokątnej sylwetce. Silny, sprawia ujmujące wrażenie, często o imponującej szacie. Ruch powinien być swobodny, żwawy i
energiczny. Pies ten posiada charakterystyczny głos; szczekanie przechodzi od różnych, normalnych tonów niskich do przeciągłych dźwięków wysokich, przypominających wycie.
ZACHOWANIE/CHARAKTER: Wierny i posłuszny towarzysz swojej ludzkiej rodziny, niezastąpiony obrońca stada przed wilkami, występującymi jeszcze obecnie dość często w tych okolicach. Jest idealnym psem stróżującym, pilnującym wytrwale powierzonego mu terenu. Ma w sobie dużo godności. W wyrazie surowy, srogi i szorstki jak na mieszkańca gór przystało. Potrafi zachowywać się jednoznacznie wrogo, jednak nie jest psem szukającym zwady.
GŁOWA
Średniej wielkości, raczej lekka niż ciężka; sucha, lecz nie przesadnie, obfita skóra, ale bez fałd; szczęki dobrze rozwinięte o ścisłym zgryzie: głowa nieco wydłużona, prawie prostokątna; dobrze osadzona.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Dość dobrze rozwinięta, oglądana z przodu lekko wysklepiona. W profilu prawie płaska, bruzda czołowa prawie niewidoczna. Guz potyliczny słabo znaczony.
Stop: Słabo znaczony, bardziej u nasady nosa niż na bruździe czołowej czaszki.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Dobrze rozwinięty, szeroki, prosty, nozdrza szeroko rozwarte; zawsze czarny.
Kufa: Grzbiet nosa długi, mocny, na całej swej długości prosty, zwężający się ku nozdrzom, ale nie powinien sprawiać wrażenia wąskiego lub szpiczastego. Kąt wargowy dobrze zarysowany, wargi ściśle przylegające, normalnej wielkości, nie powinny być ani obwisłe ani mięsiste. Kącik warg zaledwie widoczny. Błony śluzowe, podniebienie i obwódki powiek wyraźnie czarno pigmentowane.
Szczęki/Zgryz/Zęby: Zdrowe, mocne, białe, dobrze osadzone w muskularnych szczękach. Zgryz nożycowy.
Oczy: Skośne, nie powinny być ani wyłupiaste ani zbyt głęboko osadzone, w kształcie migdałów, średniej wielkości, obydwa jednakowo duże i dobrze rozwarte. Wyraz surowy i srogi. Oczy o różnych odcieniach brązu, od orzechowego koloru u psów jasno umaszczonych do ciemnobrązowego, prawie czarnego u psów umaszczonych ciemno.
Uszy: Średniej wielkości (12/12 cm), średnio grube, prawie trójkątne o zaokrąglonych końcach; średnio wysoko osadzone, zwisające; opadają naturalnie płasko i przylegając ściśle do głowy, są równoległe w stosunku do siebie. U psa czujnego zwrócone do przodu, powierzchnia zewnętrzna pozostaje zwrócona do przodu.
SZYJA: Prosta, dobrze ukształtowana, krótka, dobrze połączona z głową i tułowiem, w swej grubości proporcjonalna. Dumnie noszona. Bez podgardla.
TUŁÓW:
Linia górna: Średniej długości prosty grzbiet; lędźwie mocne, szerokie, krótkie i dobrze umięśnione, przechodzą harmonijnie w lekko opadającą linię zadu.
Klatka piersiowa: Ostrołukowa w kształcie, wysoka, szeroka i dość głęboka.
Linia dolna: Brzuch raczej płaski, nieco podciągnięty, duża różnica w odległości do podłoża między mostkiem a okolicą pachwin, tworzy elegancko wznoszącą się linię.
OGON: Naturalnej długości, nie kopiowany. W spoczynku ogon powinien sięgać do stawu skokowego. Elegancki ogon szablasty, szeroki u nasady, długi, na spodniej stronie obficie owłosiony; dobrze osadzony, nieco wyżej niż zwykle. Opada naturalnie w eleganckiej linii na obficie owłosione uda. ale nie pomiędzy nie. Pies podniecony nosi go powyżej linii grzbietu lekko zakręcony do góry, do przodu i lekko na bok, ale nigdy w formie silnie skręconego rogu myśliwskiego skierowanego do dołu.
KOŃCZYNY PRZEDNIE I TYLNE: Oglądane z przodu i z tylu powinny być ustawione idealnie pionowo; oglądane z boku przedramiona powinny być również proste i pionowe, natomiast linia kończyn tylnych poniżej stawu skokowego powinna być lekko skierowana do przodu odbiegając od linii pionowej (kończyny ustawione lekko podsiebnie). Silny kościec, mocne mięśnie, na przedramieniu i szczególnie na udach, na których z tyłu powinno być widać wiązki mięśni. Przedramię jest raczej cylindryczne, proste i zwężające się stopniowo od góry aż do nadgarstka, który nie powinien być ani zbyt długi ani zbyt mocno nachylony. Stawy i katowanie dobrze rozwinięte. Kąty umiarkowanie rozwarte (w stawie barkowym kąt prawie prosty, w stawie skokowym średnio rozwarty).
ŁAPY: Dostosowane do wielkości psa, raczej okrągłe niż długie, prawie kocie. Palce mocne, naturalnie wysklepione, nie odchylone ani na zewnątrz ani do środka i ściśle do siebie przylegające. Opuszki grube i twarde. Dobrze rozwinięte pazury, koloru czarnego lub ciemno szarego, mocne gładkie, równomiernie ścierane. Dopuszczalne pojedyncze lub podwójne wilcze pazury.
CHODY: Ruch lekki i rytmiczny; kończyny powinny poruszać się równolegle w stosunku do osi przyśrodkowej tułowia. Normalnie pies ten porusza się stępa lub naturalnym swobodnym inochodem, z wyjątkiem sytuacji, w których jest zmuszony do kłusa lub galopu.
SZATA
WŁOS: Gruby, twardy, w dotyku trochę szorstki, raczej matowy, gładki, ściśle przylegający do prawie całego ciała i bardzo gęsty. Włosy są krótkie (około 2 cm); rzadko występują włosy dłuższe czy też krótsze. Włosy na głowie i uszach są w zasadzie gęstsze i krótsze, są one podobnie jak te na dolnych częściach kończyn także bardziej miękkie i delikatniejsze. Włosy na ogonie grubsze i dłuższe, szczególnie na spodniej stronie. Ogon sprawia wtedy wrażenie grubszego w swoim środkowym odcinku. Uda obficie owłosione. Brak podszerstka. UMASZCZENIE: Wilczaste we wszystkich odcieniach, przechodzące od jasnych i średnio ciemnych tonacji aż do ciemnych; te ostatnie występują najczęściej. W wyjątkowych przypadkach te wszystkie trzy tonacje mogą wystąpić w różnych miejscach u tego samego zwierzęcia: ciemno wilczasta na głowie, łopatkach i zadzie, średnie tonacje na piersi, tułowiu i udach, jasne odcienie na brzuchu i dolnych częściach kończyn. Najbardziej cenionym umaszczeniem. lokalnie zwanym „kolorem górskim", uznawanym przez hodowców za maść pierwotną charakterystyczną dla castro laboreiro, jest maść szaro wilczasta przesiana z bardziej lub mniej ciemnymi odcieniami lecz nie czarnym. Włosy są brązowe (w kolorze szyszek pinii) lub rdzawe (kolor mahoniowy) rozrzucone na całym tułowiu lub jego partiach.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie:
Psy 55 do 60 cm
Suki 52 do 57 cm
Wymiary i masa ciała przeciętnego psa:
Głowa
Długość czaszki 13,5 cm
Szerokość czaszki 13 cm
Długość kufy 11 cm
Klatka piersiowa
Obwód 72 cm
Szerokość 20 cm
Wysokość 27 cm
Linia górna
Długość tułowia 62 cm
Szerokość 14
Długość ciała 68 cm
Długość ogona 38 cm
Wysokość
W kłębie 60 cm
Długość kończyny przedniej 33 cm
Wysokość w zadzie 60 cm
Masa ciała 40 kg

WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadą. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
Głowa: Zbyt duża, zbyt sucha lub zbyt mięsista. Zbyt wąska, zbyt długa, zbyt szpiczasta.
Nos: Inny kolor niż czarny.
Szczęki: Przodozgryz lub tyłozgryz.
Oczy: Różnej wielkości, zez.
Uszy: Nietypowo osadzone, bardzo duże, mięsiste, okrągławe.
Głuchota: Wrodzona lub nabyta.
Ogon: O kształcie rogu myśliwskiego, ogon kopiowany, ogon szczątkowy, wrodzony brak ogona.
Szata: Maść łaciata lub duże odchylenia od maści typowej dla rasy.
Wielkość: Zdecydowane przekroczenie górnej lub dolnej granicy (gigantyzm/nanizm).
UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.

LejDusia · Wysłany: Nie 22:32, 19 Mar 2006 Temat postu:

Mam wrażenie, że nie ma żadnego psa rasy Cao de Castro Laboreiro w Polsce. W Internecie nie znalazłam żadnych hodowlii na terenie RP ani nawet pojedyńczego egzemplarza lub informacji na jej temat z wyjątkiem wzorca rasy oraz krótkiej informacji na Molosach.

Wynika z nich, że molos ten ma dość nietypowy charakter oraz średnie rozmiary.
Bardzo jestem ciekawa jak się szkoli i jak wygląda w innym umaszczeniu.

Boxerka

Szkoda, że nie ma, bo nawet fajna ta rasa Smile